Bunlar da petrolden çok gemilerin su ikmali için kullanılan su gemileri idi. Örneğin İstanbul Limanı Şirke-ti’nin filosunda bulunan Yüzbaşı Murat bey ve Saka su gemileri gibi.
Petrol taşımak amacıyla Türkiye’de inşa edilen ilk gemi ise 1935 denize indiri-len Gölcük tankeridir. 1941’de İskenderun limanına sığınan Fransız donanmasına bağlı 11 gemi arasında 1940’da inşa edilen Akar, 1920’de inşa edilen Başarı ve 1922’de inşa edilen Beykoz adı verilen üçü de Fransız yapımı tanker bulunuyordu.
İkinci Dünya Savaşı ertesi deniz ticaret filosuna yeni tankerler eklendi. Bunlar ikisi de Amerikan yapımı 1943’de inşa edilen Kocaeli ve 1945’de inşa edilen Sivas tankerleriydi.
Türkiye’nin petrol ihtiyacı 1950’lerde artmaya başladı. 1950’lere kadar donan-mada ve deniz ulaşımında kömürlü gemilerin, motorlu kara taşıtlarının henüz yaygın-laşmamış olduğu bu dönemde demiryollarında da dizel ve elektrikli lokomotiflerin de-ğil kömürlü lokomotiflerin kullanılması petrolün akaryakıt olarak kullanımının artması-na engel oluyordu. Öte yandan yakacak ve sanayide hammadde olarak da petrol çok kullanılmıyordu. 1950’lerden itibaren hem teknolojide hem de sanayileşme ve tüketim alışkanlıklarında ortaya çıkan değişim, Türkiye’nin petrol tüketimini artırdı. Bu bağ-lamda deniz ticaret filosuna 1955’te Japonya’da inşa edilen Batman ve 1959’da Danimarka’da inşa edilen Garzan tankerleri katıldı. Bunları diğerleri izledi. Kamuya ait bu tankerler yanı sıra 1960’lardan itibaren armatörlerin de tanker sahibi olmaya baş-ladığı gözlendi. Bunlardan özellikle Hayri Baran’a ait Denizcilik Limited Şirketi’nin tanker filosu kayda değerdir. Baran’ın en büyük tankeri 50 bin DWT’luk Ata idi. Türki-ye dışında inşa edilmiş bu tankerlere 1964’de Baran’a ait Beykoz Tersanesinde inşa edilen Oruç Reis tankeri de eklendi.
Ortadoğu petrollerinin 1956’da ve 1967’de Süveyş kanalının kapatılması üze-rine Avrupa’ya nakledilmesinin zorlaşması ve tankerlerin Ümit burnunu dolaşmak zorunda kalmaları daha büyük ve bugün “süper tanker” olarak nitelendirilen 200 bin to-nun üstünde tankerlerin inşasını gündeme getirdi. Türkiye de bu süreçten etkilendi. Süper olarak nitelendirilecek boyutlarda olmasa da 150 bin tonun üstünde tankerler filoda yer almaya başladı. Bugün deniz ticaret filosunun en büyük tankeri DİTAŞ’a ait Cumhuriyet’tir. 2001’de Güney Kore Ulsan’da bulunan Hyundai tezgahlarında inşa edilmiş olan 165 bin DWT’luk Cumhuriyet tankerinin boyu 275 metredir.
Türkiye’de inşa edilen en büyük tanker ise 2005’de Tuzla’da bulunan Çelik Tekne tezgahlarında İtalyan Mediterranea di Navigazione firması için inşa edilen "Ottomana"dır. 25 bin DWT’lik kimyasal tankerinin boyu 169 metre en ise 27 metre-dir.
Kaynak: Perşembe Rotası